Χαμένες ψυχές

Το ακόλουθο κείμενο με τον τίτλο "Χαμένες ψυχές" είναι ένα μικρό απόσπασμα με την συνέχεια του πρωταγωνιστή από την ιστορία "Η παραφροσύνη της αγάπης".

Η ζωή πάντοτε προχωράει, εμείς όμως; Εμείς τι κάνουμε; Πως προχωράμε μπροστά; Δυστυχώς είναι πολλές οι φόρες που μένουμε στο ίδιο σημείο. Ενίοτε είναι δύσκολο να εκφραστείς. Φοβάσαι για το αποτέλεσμα. Φοβάσαι μην χάσεις τα πάντα. Φοβάσαι μην πληγωθείς. Υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα μια ξεχωριστή ψυχή στη ζωή μου. Ωστόσο, ο εγωισμός μου, στάθηκε ως εμπόδιο. Στο τέλος αντιλήφθηκα πως την αγάπησα πραγματικά. Τότε όμως, ήταν αργά. Πέρασαν μερικά χρόνια από τότε. Και δες πως εξελίχθηκε η ζωή. Έχασα τα πάντα. Έμεινα μια χαμένη ψυχή. Ο καιρός περνά και ο χρόνος γιατρεύει μερικές πληγές. Υπάρχουν όμως, μερικές που πιθανόν, θα παραμείνουν χαραγμένες για πάντα. Γι'αυτό πρέπει να κρατάς μέσα σου ένα πολύ σημαντικό συναίσθημα! Ένα συναίσθημα που σε κράτα ζωντανό!

Πρόσφατα είχα την τύχη να γνωρίσω μια ξεχωριστή γυναίκα. Είχε ένα μεγάλο χαμόγελο, αλλά δεν γνωρίζω αν ήταν αληθινό. Έδειχνε ένα χαμόγελο, αλλά από μέσα της ήταν ταλαιπωρημένη, αυτό μπόρεσα να διακρίνω. Την γνώρισα περισσότερο και μου ανοίχτηκε η ίδια λίγο περισσότερο. Συζητήσαμε για διάφορα πράγματα. Σπάνια βλέπουμε ο ένας τον άλλον, διότι υπάρχει μια απόσταση και περιορισμένος χρόνος. Μα εγώ από αυτές τις ελάχιστες φορές, διακρίνω μια ξεχωριστή και λυπημένη ψυχή. Είναι ευγενική και απίστευτα γλυκιά, παρ'όλο που έχει τις δυσκολίες της. Κάθε φορά που βρίσκομαι μαζί της αισθάνομαι ήρεμος. Αισθάνομαι πως θέλω να ξανά κάνω μια γυναίκα χαρούμενη. Μέσα μου γνωρίζω πως δεν θα μπορέσει να συμβεί τίποτα μεταξύ μας, διότι ακολουθούμε διαφορετικά μονοπάτια, αλλά θα ήθελα να την κάνω την πιο χαρούμενη γυναίκα του κόσμου, έστω για μια ημέρα! Μου ανοίγει αυτές τις σκέψεις κάθε φορά.

Θέλω να την πάρω μια τόσο σφιχτή αγκαλιά, που θα την κάνει να ξεχάσει όλες τις σκέψεις και τα προβλήματα της. Να της κρατήσω το χέρι. Να κοιτάξω βαθιά μέσα στα όμορφα μάτια της. Να της δώσω ένα γλυκό φιλί και ύστερα να κοιτάζω το υπέροχο χαμόγελο της! Για ώρες να την κρατάω και να ηρεμεί η ψυχή της. Να αισθάνεται όμορφα. Νομίζω πως της αξίζει να αισθάνεται όμορφα. Δεν γνωρίζω αν έχει κι αυτή τα ίδια συναισθήματα με εμένα. Δεν είμαι καν σίγουρος αν αξίζει σε εμένα λίγη ηρεμία. Είμαι πλέον μια ψυχή χαμένη στον κόσμο. Η μελαγχολία και η μοναξιά είναι σαν θηλιά στο λαιμό. Όπως και να'χει, θέλω να γνωρίζει για έμενα και τα συναισθήματα μου. Κάποια στιγμή θα πρέπει να την αποχαιρετήσω ενδεχομένως. Όταν συμβεί αυτό, θέλω να γνωρίζει για εμένα! 

Είμαι ένας μοναχικός άνθρωπος, όπου η παραφροσύνη της αγάπης, μάλλον μου έκανε σοβαρά πλήγματα. Αισθάνομαι πως όλα είναι ενάντια μου. Ακόμα και αυτή η γυναικά, αυτή η ψυχή, δεν γνωρίζω αν θα μπορούσε να σταθεί δίπλα μου, αλλά το αίσθημα του έρωτα μάλλον επικρατεί. Το νιώθω μέσα μου. Το νιώθω πως έχω κολλήσει με αυτήν την γυναίκα. Κατάφερα να νιώσω και πάλι αυτό το έντονο αίσθημα! Έχω ερωτευτεί αυτήν την γυναίκα! Την σκέφτομαι συχνά. Ελπίζω κάθε φορά πως είναι καλά και δεν έχει πάθει τίποτα. Ελπίζω πως θα καταφέρει να ξεπεράσει ό,τι πρόβλημα κι αν έχει και να πετύχει όλα όσα θελήσει. Η ελπίδα είναι το ισχυρότερο συναίσθημα και πρέπει πάντοτε να το έχουμε όλοι μέσα στην καρδιά μας. Αλλιώς όλα σβήνουν και χάνονται. Εγώ ίσως και να έχω χάσει τον δρόμο μου, αλλά αυτή ίσως και να μπορεί να βρει την ευτυχία και ηρεμία της. Ελπίζω λοιπόν, σε ένα χαρούμενο φινάλε για αυτήν. Γνωρίζω ήδη πως δεν υπάρχει κάποιος που να με κατανοεί πλήρως. Το ξέρω πως η ψυχή μου έχει χαθεί. Δεν περιμένω τίποτα από κανέναν άνθρωπο. Έχω μονάχα μια μικρή ελπίδα βαθιά μέσα μου. Μέρα με την μέρα σβήνει όλο και περισσότερο, αλλά για όσο ακόμα την διατηρώ μέσα μου, θα προσπαθώ να κάνω αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο! Μια μικρή πράξη καλοσύνης μπορεί να κάνει την διαφορά στην ζωή ενός ανθρώπου. Όπως κι ένα κείμενο σαν και αυτό, μπορεί να προσφέρει κουράγιο σε έναν άνθρωπο.

Λοιπόν, αγαπητή μου, σε αφήνω και ελπίζω να αισθάνθηκες αυτά που αισθάνομαι κι εγώ. Ελπίζω να βρεθεί μια στιγμή και να μπορέσω να σε κάνω χαρούμενη, έστω για μια ημέρα. Να σου δώσω μια βοήθεια, ένα πάτημα, για να συνεχίσεις να προχωράς μπροστά. Οι χαμένες ψυχές συνήθως δεν μιλούν. Έτσι κι εγώ μένω συνήθως στην σιωπή, ώσπου να ολοκληρωθεί ο χρόνος μου.